Türlü propagandaların gölgesinde, basiretsizliğin içinde büyüyen dünümüz çocukları.
Seçili öğretileri kutsal addeden, değişimi kabullenemeyen aymazlar.
Yokluğu bilen, varlığı yönetemeyen ahmaklar.
Hırsı azim, zekayı akıl sanan filtresizler.
Okumayı sevmeyen, yazmayı hor gören miskinler.
Bildiğini paylaşmayan, az konuşmayı âlimlik gören çapsızlar.
Dünümüz bitti. Peki, günümüz?
Basiretsiz çocuklar büyüdü. Kendileriyle aynı propagandalara maruz kalacak ‘yeni adaylar’ arıyorlar, yetiştirmek üzere…
Özenle seçilen ve öğretilen ‘kutsal bilgi’ zincirini kırmıyorlar, kıramıyorlar. Değişmekten, gelişmekten tiksiniyorlar.
Yokluğu hatırlarına getirmek dahi istemiyorlar. Yalnızca varlığın ‘anlık’ hazzını hissetmek istiyorlar.
Ahlaksızlıklarını hırslarıyla perdelediler. Akıllarını ‘rengârenk’ perdeler seçerken yitirdiler.
Okumaktan suç gibi kaçındılar. Yazmaktan imtina ettiler.
‘Paylaşmak’ düşüncesi akıllarının bir köşesinden dahi geçmedi. Paylaşmadılar, paylaşamadılar…